عبدالرحیم بن محمد خیاطابوالحسین عبدالرحیم بن محمد خیاط (م اواخر قرن سوم یا اوایل قرن چهارم هجری)، از علمای بزرگ معتزله بغداد در قرن سوم یا چهارم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسین عبدالرحیم بن محمد بن عثمان خیاط معتزلی، اهل بغداد و از اصحاب جعفر بن مبشر معتزلی و استاد عبدالله بن احمد بلخی بود [۲]
مهدی لدین الله، احمد بن یحیی، طبقات المعتزله، ص۸۵.
و در مکتب معتزله بغداد آموزش دید. او از یوسف بن موسی بن قطان، و عبدالواحد بن محمد حصینی از او روایت کرده است. رجالنویسان اهلسنت وی را از علمای بزرگ معتزله بغداد و همطراز ابوعلی جبّایی دانسته و میگویند که او در فقه نیز سرآمد زمان خویش بود. [۶]
مهدی لدین الله، احمد بن یحیی، طبقات المعتزله، ص۸۵.
بعضی وی را بنیانگذار فرقه خیاطیه که اعتقادشان بر وجود جسم قبل از تحقق است، میدانند. خیاط، امام علی (علیهالسّلام) را افضل از دیگر صحابه میدانست. در سال مرگش اختلاف زیادی وجود دارد و آن را به اختلاف، سالهای حدود ۲۹۰ق [۹]
عطیه، احمد، القاموس الاسلامی، ج۲، ص۳۰۵.
تا ۳۱۱ق ذکر کردهاند. آثار او عبارتاند از: الاستدلال، نقض کتاب ابن روندی فی فضائح المعتزله نقض نعت الحکمه و الرّد علی من قال بالاسباب. [۱۳]
بغدادی، عبدالقاهر بن قادر، الفرق بین الفرق، ج۱، ص۱۸۰.
[۱۵]
شفیق، غربال محمد، الموسوعة العربیة المیسره، ج۱، ص۷۶۹.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۴۳-۴۴۴، برگرفته از مقاله «عبدالرحیم خیاط». ردههای این صفحه : شخصیتهای قرن 3 (قمری) | علمای معتزله | فقهای اهلسنت قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
|